تربیت نفس با قطع طمع

لقمان به پسرش گفت: «اى پسرم ! خودت را به غصّه ها بند نکن، و دلت را به اندوه ها مشغول نساز، و از طمع بپرهیز ، و به قضا خشنود باش، و به آنچه خدا براى تو قسمت فرموده ، قانع باش تا زندگانى ات پاک شود و نفْست شادمان گردد و زندگى ات لذّت بخش شود. اگر خواستى ثروت دنیا برایت گرد آید ، طمعت را از آنچه در اختیار مردم است، قطع کن ؛ چرا که پیامبران و صدّیقان، به چنان درجاتى نایل نشدند، مگر با قطع طمعشان از آنچه در دستان مردم بود».[1]