ناتوی فرهنگی و ضرورت توجه به آن

در تهاجم فرهنگی، هدف تخریب بنیان های فکری و ارزشها و هنجارهای جهان بینی و ایدئولوژی نظام قبلی برای جایگزینی نظام اندیشه های جدید است که در این صورت برای اشغال نیز خیلی نیاز به سرمایه گذاری نیست.

تاخت و تاز نیروهای مسلح یک کشور در مناطق مرزی کشور دیگر به قصد جنگ افروزی را تهاجم گویند. تهاجم سخت افزارانه و نظامی که ثبات پیدا نماید و نهادهایی از طریق کشور مهاجم در سرزمین اشغال شده ایجاد گردد، تبدیل به اشغال می شود؛ اما تهاجم فرهنگی تلاش برنامه ریزی شده و سازمان یافته یک گروه یا جامعه برای تحمیل باورها، ارزش ها، اعتقادات، اخلاقیات و رفتارهای مورد نظر خویش بر سایر گروهها و جوامع دیگر می باشد.
تهاجم فرهنگی تفاوت های متعددی به لحاظ ماهوی، شکلی، ابزارها و تاثیرات با تهاجم سخت و نظامی دارد. در تهاجم نظامی، اول خاک و سرزمین فتح می شود سپس با ساختن نهادهای مدنی و آموزشی و ایجاد سیستم های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی به تغییر آگاهی ها، گرایش ها و تمایلات و رفتارهای غالب و اکثریت مردم جامعه مورد هجوم با هدف دور سازی از تمایلات و آگاهی های قبلی پرداخته می شود. در حالی که تهاجم فرهنگی، مجموعه اقدامات آگاهانه، طراحی شده و هدفمند دشمنان نظام برای تغییر آگاهی ها و تمایلات و آداب و فرهنگ غالب مردم قبل از اشغال ظاهری و حمله نظامی است. در واقع در تهاجم فرهنگی، هدف تخریب بنیان های فکری و ارزشها و هنجارهای جهان بینی و ایدئولوژی نظام قبلی برای جایگزینی نظام اندیشه های جدید است که در این صورت برای اشغال نیز خیلی نیاز به سرمایه گذاری نیست. زیرا زمانی که مرزهای اندیشه ای و اعتقادی ملتی فتح و جا به جا شود، فتح خاک آن چندان سخت نخواهد بود.
پدیده ها، وسایل و ابزارهایی که در اختیار نظام اجتماعی سیاسی مهاجم قرار می گیرد تا به وسیله آنها برای تغییر آگاهی ها و گرایش ها و جهان بینی ها مورد استفاده واقع شود، ابزارهای تهاجم فرهنگی تلقی می شود. با تاملی عمیق به عناصر تشکیل دهنده نظام استکباری جوامع توسعه یافته غرب می توان تمامی عوامل موثر در شکل گیری و حفظ تمدن غرب را جزء ابزارهای تهاجم فرهنگی قلمداد نمود. خرده نظام های تشکیل دهنده نظام اجتماعی غرب، علوم انسانی که در لابه لای مباحث آن جهان بینی و ارزشهای خاص غرب نهفته، تکنولوژی غربی، کالا و خدمات از آن جهت که عامل بر هم زدن تعادل زندگی انسانی و موجب تحریک نیازهای جسمی و فراموش شدن معنویت است. در کنار نظام اطلاع رسانی و تبلیغات غربی با محوریت اومانیسم و حذف خدا و دین از عرصه زندگی اجتماعی و سیاسی انسانها، برنامه سازی های مبتذل جنسیتی در ماهواره ها و شبکه های عنکبوتی اینترنتی از جمله مهمترین ابزارهای تهاجم فرهنگی غرب علیه ارزشهای جوامع دیگر به ویژه جوامع اسلامی، علی الخصوص ایران اسلامی است. زیرا اسلامی که در ایران به عنوان الگوی حکومتی در حال پیاده شدن است، مطامع و منافع غرب و آمریکا را در جهان به خطر انداخته و ملتها را بیدار ساخته است و از آنجایی که توان مقابله نظامی با ایران را ندارند، ناگزیر به تغییر بنیان های فرهنگی و اسلامی این ملت و به ویژه نسل جوان می اندیشند.
دغدغه فرهنگی
بشر از گذشته های دور در پی یافتن پاسخ به برخی از سوالات بنیادین و دغدغه های فکری خود بوده است. پرسش از ضرورت حکومت، ویژگی حاکمان و چرایی اطاعت پذیری مردمان در مقابل حکومت از این قبیل سوالات بوده است. البته نوع پاسخها به این پرسش ها براساس ارزش ها، آداب و سنن هر ملتی متفاوت بوده و هست. از جمله دغدغه های همیشگی اندیشمندان و متفکران جوامع انسانی، شناخت آن کلیتی بوده که ارزش ها، آداب، سنن و زبان مشترک را در بر می گرفته و هویت معنوی و وجه ممیز حیات اجتماعی ملتها را مشخص می کرده است. این کلیت که می توان نام فرهنگ به آن داد امروزه نسبت به گذشته هم بیشتر در کانون توجه ملتها و دولتها قرار گرفته و هم به موازات افزایش این اهمیت، تهدیدات فزون تری نیز آن را در معرض خطر و تهاجم قرار داده است. از سوی دیگر ماهیت انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 بیش از هر چیزی متکی به شاخصه های فرهنگی و ارزشی جامعه اسلامی ایران بوده و هم اکنون نیز یکی از مهمترین دغدغه های حقیقی و اولویت های حیاتی نظام اسلامی در حوزه مباحث فرهنگی شمرده می شود. هر چند قدر و ارزش دیگر دستاوردهای نظام اسلامی چون انرژی هسته ای، سلول های بنیادی و.. غیر قابل انکار است اما آنچه که نقش موتور محرکه و هدایت گری و مهندسی زیربنایی این قبیل پیشرفت های رو بنایی را فراهم نموده، بدون تردید فرهنگ و هنجار های ارزشی و اسلامی برآمده از اسلام و انقلاب اسلامی امام خمینی (ره) می باشد. این توجه و اهمیت در دوران زعامت مقام معظم رهبری نه تنها کم رنگ نشده، بلکه به جرات می توان ادعا کرد که مهمترین و کلیدی ترین مقوله ای است که رهبر فرزانه انقلاب طی سال های مسئولیت شان چه در دوران ریاست جمهوری و چه در سالهای زعامت بر رهبری، مورد توجه و تذکر جدی قرار داده و پیکان توجه مقامات و اندیشمندان جامعه را به آن معطوف کرده اند. مقوله فرهنگ و بررسی آن از دو بعد ایجابی مثل مهندسی فرهنگی و سلبی یعنی تهاجم فرهنگی بوده و هست. معظم له در سال 63 و در زمان ریاست جمهوری طی دیداری که با علمای اهل سنت بندر ترکمن داشتند، با طرح این سوال که در مقابل این تهاجم فرهنگی چه کسی باید ایمان مردم را حفظ و مسلح کند؟ به وظایف اساسی علمای دین در راستای تربیت عالی دینی مطلع و آگاه با معلومات قانون قانع کننده و غنی اسلامی برای واکسینه کردن مسلمانان در برابر القای شبه دشمنان اشاره فرمودند. در سال 1369 فضلا و طلاب حوزه علمیه قم را به مقابله منطقی با مهاجمان فراخوانده و فرمودند: تهاجم فرهنگی عظیمی علیه اسلام با تمام ابعاد فرهنگی، اجتماعی و سیاسی و... در حال انجام است.
در اوایل دهه 70 و در اوج فعالیت های رسانه ای و تبلیغاتی غرب علیه ایران اسلامی از تهاجم فرهنگی با تعبیر شبیخون فرهنگی و در طی چند سال اخیر هم از جنگ نرم فرهنگی و یا ناتوی فرهنگی دشمن خبر دادند و اخیرا در دیدار با هیات دولت، نسبت به مظلومیت فرهنگی جامعه اسلامی هشدار دادند. برخی از ابزارهای مبارزه با تهاجم فرهنگی از منظر رهبر فرزانه عبارتند از: کار فرهنگی حق مدار و تقویت بنیان های عقیدتی و مذهبی جوانان و مردم وترویج سنتهای اسلامی با ابزار کارآمد روز و...
ناتوی فرهنگی
ناتو چیست؟ در ادبیات نظامی نام سازمانی نظامی متشکل از کشورهای استعمارگر، به سردمداری آمریکا است که از یکدیگر در مقابل تهدیدات و حملات سایر کشورها پشتیبانی و حمایت می نمایند.
ناتوی فرهنگی یعنی چه؟ یعنی ابرقدرتها با کمک کلیه وسائل، فناوری و اطلاعاتی حتی امواج به راحتی در خانه های ما وارد می شوند و با صوت و تصویر، نوشتار، هنر، ورزش و حتی علم ما و فرزندانمان را تحت تاثیر قرار می دهند و با اهداف سیاسی، فرهنگی و تبلیغی در صدد متزلزل کردن فرهنگ خودی و سنتی کشورهای جهان سوم به خصوص کشورهای مسلمان برمی آیند. آنها به راحتی کالاهای خود را تبلیغ می کنند، پیام های روانی خود را می فرستند، زمینه های آشفتگی هویت را برای جوانان فراهم می کنند، ابهت فرهنگی و دینی خانواده ها را می شکنند و برای رسیدن به اهداف خود از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند و با کمک فناوری اطلاعات به ویژه اینترنت مرزهای زمانی و جغرافیایی جوامع مختلف را در هم شکسته و وارد تمام جوامع بشری می شوند.
تبیین ریشه تاریخی: حدود 4 سال پس از جنگ جهانی دوم (1949) سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) با حضور آمریکا و کشورهای اروپای غربی با هدف مقابله با قدرت نظامی شوروی شکل گرفت. اعضای ناتو اگر چه به بحث و بررسی اقتصادی و سیاسی نیز می پرداختند اما رویکرد اصلی ناتو، نظامی بود. این سازمان با اشغال کره جنوبی در سال 1950 دامنه نفوذ خود را تا جنوب شرق آسیا گسترش داد و با عضویت یونان و ترکیه در سال 1952 حوزه مدیترانه را نیز ضمیمه حضور نظامی خود کرد. ناتو با ایجاد تاسیسات پایه ای مشترک در زمینه هایی مانند دفاع هوایی و سیستم مخابراتی واحد و استانداردسازی جنگ افزارهای خود نه تنها در کشورهای عضو قدرت خود را نهادینه کرد، بلکه اعضای این پیمان حضور نظامی خود را خارج از حوزه ناتو حفظ کرده اند.
* اهداف ناتوی فرهنگی
- نابودی هویت ملی جوامع بشری
- مقابله با ایمان انسانهای دارای هویت دینی و ملی
- رویکردهای نظام سلطه در اجرای ناتوی فرهنگی
- جنگ نرم در قالب تحولات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در کشورهای هدف
- ترویج ارزشهای مشترک غرب به منظور تضعیف ارزشهای مقاوم کشورهای هدف
- پیشگیری از شکل گیری تمدن اسلامی
* ابزارهای اجرای ناتوی فرهنگی
- خبرگزاری‌های بین المللی
- شبکه های ماهواره ای
- روزنامه های زنجیره ای
- سایتهای اینترنتی
- ایستگاه های رادیویی
- ترویج مواد مخدر و قرص های روانگردان و باندهای قاچاق
- ترویج فیلمها و برنامه های مستهجن با تیراژ میلیونی و با نازلترین قیمت
- تاسیس NGO های مختلف در قالب محیط زیست و هنر، حقوق بشر، دموکراسی و...
- اقدامات حمایتی و هدایتی نخبگان، سیاسیون، اساتید دانشگاه و دانشجویان
- تقویت قوم گرایی و ناسیونالیسم و تضعیف همگرایی داخلی کشورها
- برپایی انقلابات رنگی (نارنجی، زرد، قرمز و.. ) و مخملی در کشورها
- تشدید مذاهب ساختگی و فرقه گرایی، انحراف مذهبی و تفرقه مذهبی خرافه گرایی، صوفی گرایی و تبلیغ عرفان های وارداتی و...
- ترویج مد و مدگرایی، قداست زدایی، بی بند و باری ظاهری، استحاله.