بسم الله الرحمن الرحیم

کشتی نجات

   حضرت سید الشهدا مظهر احسان خداوند است و مردم توسط امام حسین علیه السلام و کشتی نجات او به مقام قرب الهی خواهند رسید. اگر خلایق به خودشان واگذار شوند, هیچگاه دستشان به توحید نمی رسد. ولی محبت و خدمت به حضرت سیدالشهدا علیه السلام است که جبران کمبودهای ما را می کند.و توجه داشته باشید که : " مقتل امام حسین علیه السلام و مدح امیرالمومنین علیه السلام عصاره توحید است."          (کتاب رند عالم سوز ص 141)

سوال:

با نزدیک شدن به ایام محرم و برپایی پرچم عزاداری اباعبدالله الحسین علیه السلام در هر سال, رسانه های غربی و شبکه های خبری نیز به تکاپو افتاده و به بهانه های مختلف سعی در شبهه پراکنی و زیر سوال بردن آیین ها و رسوم مردم دارندو باپخش تصاویر قمه زنی وزنجیرهای تیغ دار و علم کشی سعی در تحریف و کمرنگ نمودن این حماسه عظیم می نمایند. و بجای بیان حقیقت روضه های اباعبدالله و عقاید عمیق و باورهای قلبی مردم سعی دارند تا شیعه را گروهی خشونت طلب , خونریز و تروریست به دنیا معرفی کنند. از جمله شبهاتی که توسط این شبکه های شیطانی بخصوص بی بی سی القاء می گردد, مقایسه عاشورا با چهارشنبه سوری و اصیل جلوه دادن چهارشنبه سوری و طرح این سوال با بیانی بسیار توهین آمیز است که : شیعه که مدعی است شهیدان بزرگوار کربلا به پیروزی ابدی رسیده و فعلا در بهشت برین هستندپس این همه گریه و عزاداری برای چیست؟ و سعی می کنند چنین وانمود کنند که عاشورا آیینی است بازمانده از دوران صفویه و سخنانی از این دست.

در این ستون بر آنیم تا بطور مختصر به این سوال بپردازیم که: براستی فلسفه ی گریه بر اباعبدالله چیست؟ آیا صرفا برای بخشش گناهان! آیا شهادت امام بهانه ایست برای عفو گناهکاران!

پاسخ اول:

_ حضرت اباعبدالله خود فرموده اند: من کشته ی اشکم؛ هر مومنی که مرا یاد کند می گرید.

حرکت امام حسین علیه السلام یک حرکت کاملا ظلم ستیزانه ودارای پیامهای سیاسی برای هر ملت مظلومی است.پیام عاشورا, برای مردمان تحت ستم است در هرکجای عالم و با هر مذهبی که باشند. نمونه ی بارز این سخن, مردم غیر مسلمان هند هستند که اکثرا بودایی یا بت پرست بوده و باور اسلامی ندارند؛ اما چرا روز عاشورا در این کشور یک تعطیل رسمی است و در دهه ی محرم در اغلب شهرها برای امام حسین عزاداری می کنند و مراسم های ویژه دارند!

پاسخش راباید از مهاتما گاندی رهبراستقلال هند شنید که پس از مطالعه ی عمیق حماسه ی عاشورا اینچنین گفت: من برای مردم هند چیز تازه نیاورده ام, فقط نتیجه ای را که از تحقیقاتم درباره ی تاریخ زندگی قهرمان کربلا بدست آورده بودم ارمغان مردم هند کردم؛ اگر بخواهیم هند را نجات دهیم واجب است همان راهی را طی نماییم که حسین بن علی پیمود.

پورشوتاملاس یکی دیگراز رهبران هندوستان می نویسد: من اهمیت برپاداشتن این خاطره بزرگ تاریخی را می دانم.این فداکاریهای عالی از قبیل شهادت حسین بن علی علیه السلام سطح فکر بشریت را ارتقاء بخشیده است و خاطره آن شایسته است همیشه باقی بماند و یادآوری شود

پاسخ دوم:

حسین بن علی علیه السلام تنها متعلق به شیعه نیست, بلکه اهل سنت نیز در کشورهای مختلف احترام و تکریم اهل بیت پیامبر را بر خود واجب دانسته و با نگارش صدها کتاب درباره حادثه عاشورا و حماسه سازان آن و همچنین ترجمه این آثار به زبانهای زنده دنیا این ارادت را به نمایش گذارده اندو مقتل خوانی و روضه خوانی و سرودن اشعار حماسی برای کربلا و برپایی مراسم حزن و اندوه در میان اهل سنت در دورانهای مختلف تاریخ وجود داشته و صفحات تاریخ را کسی نمی تواند مخدوش یا نادیده انگارد.

همچنین, حادثه کربلا حقیقتی جهانی است و محدود به منطقه ی مسلمانان در آسیا نمی باشد ومطالعه و الهام گیری از آزادگی و مقاومت و پیروزی خون مظلومان کربلا بر شمشیر ستمگران , امروزه مورد توجه و اهتمام اندیشمندان جهان است و انقلاب عظیم کربلا و قیام ماندگار امام حسین علیه السلام در اندیشه و قلم متفکران جهان نیز راه یافته و در شعاعی جهانی به پالایش عواطف و اندیشه ها و هدایت افکار و باورها پیش رفته است. این مطلب حقیقتی است که آینده آن را روشن تر به نمایش خواهد گذاشت

پاسخ سوم:

توسعه برپایی عزاداری سیدالشهدا در ابعاد گوناگون سبب معرفی هر چه بیشتر اهل بیت علیهم السلام به جهانیان و در نتیجه معرفی شیعه است. همچنین سبب هدایت جوامع به سمت معارف اهل بیت و پذیرش مبانی ایشان و در نتیجه گسترش عقاید اهل بیت و افزایش تعداد شیعیان بوده است و این عامل بسیار مهمی در کینه و ستیز برخی حکومتهای ظلم پیشه و معاند با تفکر شیعه نسبت به برپایی عزاداریها و روضه های اباعبدالله در برخی دوره ها بوده است.زیرا قدرت گرفتن شیعیان را خطری برای حکومتهای خود می دیده اند.

پاسخ چهارم:

عاشورا حقیقتی است که با روح و جان انسانهای آزاده در هر نقطه از جهان که باشند سرو کار دارد و آنها را به تلاطم وامی دارد. درس آموزی از مکتب آزادیخواه حسین بن علی و در نتیجه نهراسیدن از مرگ و ترویج فرهنگ شهادت طلبی و ایستادگی در میان مستضعفان و مردمان تحت ستم , خود عامل مهمی در مبارزه با عزاداری عاشورا توسط زورمندان و مستکبران است؛ مکتب عاشورا مکتب گریه نیست؛ بلکه مکتب روشنگری و بیدارگری است و کسی که در مجلس روضه ی سیدالشهدا حاضر می شود, در پرتو آگاهی و بصیرت و بینشی که از این حادثه و حماسه عظیم بدست می آورد, باطن و قلبش نیز تصفیه و پالایش یافته و بر آن مصائب عظیم نیز قطعا می گرید. بنابراین باید تاکید نمود که گریه و اشک بر سید الشهدا آن نتیجه ای است که از این روضه ها حاصل می شود. و هدف از این مجالس, گریاندن مردم و درآوردن اشک آنها نیست. بلکه آنچنان طهارت و پاکی و جلا و صفایی در پرتو آداب گوناگون روضه ها بر قلبها ایجاد می شود که خواسته و ناخواسته هر چشمی را اشک ریز حسین علیه السلام می کند. گریه و اشک , فرع و نتیجه ی روضه است و معرفت و بصیرت حسینی هدف اصلی است. بی شک تا کسی به حداقلی از آگاهی درباره آن حادثه دست نیابد آیا گریه خواهد کرد!!

آثار عظیم روضه برای سیدالشهدا آنقدر گسترده است که در توان این قلم نیست. و ختم سخن را به کلام رهبر آزادیخواهی اختصاص می دهیم که با الهام از حسین بن علی علیه السلام, انقلاب عظیم ایران را برپا کرد که همه ی ظالمان عصر خود را زمین گیر کرده و روح امید و آزادیخواهی را در سایر ملتها بیدار نمود:

- این مجالس عزا آنها( دشمنان) را می ترساند.

- اینکه برای مجالس عزا و نوحه خوانی و حتی یک قطره اشک آنقدر ثواب گفته شده , علاوه بر آن امور عبادی و روحانیش , یک مساله مهم سیاسی در کار بوده.در طول تاریخ این مجالس عزا که یک سازماندهی سرتاسری در کشورهای اسلامی است.. در مقابل حکومتهایی که پیش می آمدند و بنا بر این داشتند که اساس اسلام را از بین ببرند.آن چیری که آنها را می ترساند این مجالس عزا و این دستجات بود.

- ما ملت گریه سیاسی هستیم.عزاداری برای شهیدی که همه چیزا در راه اسلام داد یک مساله سیاسی است.ما ملتی هستیم که با همین اشکها سیل جریان می دهیم و خرد می کنیم سدهایی را که در مقابل اسلام ایستاده است

- از مراسم عزاداری ائمه اطهار و بویژه سید مظلومان و سرور شهیدان, حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام هیچ گاه غفلت نکنندو بدانند آنچه دستور ائمه علیهم السلام برای بزرگداشت این حماسه تاریخی اسلام است و آنچه لعن و نفرین و فریاد از بیداد بنی امیه – لعنة الله علیهم- با آنکه آنان منقرض و به جهنم رهسپار شده اند, فریاد بر سر ستمگران جهان و زنده نگه داشتن این فریاد ستم شکن است.

.(امام خمینی صحیفه ج 16 و 17 و 21)

ای آب فرات از کجا می آیی

        ناصاف ولی چه باصفا می آیی!     

         خود را نرساندی به لب خشک حسین

                 دیگر به چه رو به کربلا می آیی؟